تاثیر استرویید موضعی در پیش‌گیری از کراتیت لایه­ای منتشر پس از لیزیک

چکیده هدف: تعیین تاثیر استرویـید موضعی در پیش‌گیری از بروز کراتیت لایه‌ای منتشر (DLK) پس از لیزیک. روش پژوهش: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 101 فرد کاندید لیزیک انجام شد. همه بیماران قبل از عمل تحت معاینه کامل چشم‌پزشکی قرار گرفتند و چشم‌های واجد شرایط لیزیک، به طور تصادفی به دو گروه درمان (100 چشم) و شاهد (98 چشم) تقسیم شدند. از یک روز قبل از عمل در چشم گروه درمان بتامتازون 1/0 درصد و در چشم شاهد قطره دارونما هر 4 ساعت شروع ­شد و از یک ساعت قبل از عمل، با فاصله هر 5 دقیقه، تا 6 بار ادامه یافت. جراحی لیزیک در موارد دوطرفه، به طور هم‌زمان بر روی هر دو چشم انجام می­پذیرفت. درجه‌بندی DLK براساس Linebarger-Lindstorm انجام شد. بیماران پس از عمل، به طور روزانه طی هفته اول و سپس (به جز در موارد خاص) یک ماه و سه ماه پس از عمل، تحت معاینه و پی‌گیری از نظر دید، رفرکشن و درجه‌بندی DLK توسط فرد دیگری که از برنامه دارویی قبل از عمل اطلاعی نداشت، قرار گرفتند. بیماران حداقل یک هفته و حداکثر 3 ماه پی‌گیری شدند. یافته‌ها: تحقیق در نهایت بر روی 98 چشم در گروه درمان و 96 چشم در گروه شاهد انجام شد. میزان رفرکشن و دید دو گروه، قبل از لیزیک و هم‌چنین بعد از لیزیک، یکسان بود. در گروه درمان، 55 چشم (56 درصد) دچار DLK شدند که 44 چشم (45 درصد) دچار DLK مرحله I و 11 چشم (11 درصد) دچار DLK مرحله II شده بودند. در گروه شاهد، 36 چشم (5/37 درصد) دچار DLK شدند که 29 چشم (2/30 درصد) در مرحله I و 7 چشم (3/7 درصد) در مرحله II بودند. اختلاف بروز DLK بین دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. در هیچ‌یک از دو گروه، مراحل شدیدتر DLK (III و IV) مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: به‌رغم نقش موثر استرویـیدها (موضعی و سیستمیک) در درمان DLK، استرویید موضعی قادر به پیش‌گیری از بروز DLK بعد از لیزیک نمی­باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1383؛ سال 10، شماره 1: 28-22.